Verem zoonoz (Hayvanlardan insanlara bulaşabilen) hastalıklar sınıfında yer alan, gram (+) bakterilerin oluşturduğu bir hastalıktır. İhbarı Mecburi Hastalıklar sınıfında yer alır. Kronik (Belirti ve bulguları uzun süren, yavaş yavaş oluşan) seyirli bir hastalıktır.
Etken dış ortama dirençlidir.
Solunum ve sindirim yoluyla bulaşır. Balgam, süt, solunum havası ve burun akıntısı ile etrafa yayılır. Buzağılar enfekte sığır sütleri içmeleriyle, erişkin sığırlar ise damlacık enfeksiyonu veya oral (ağız) yolla etkeni alırlar. Ayrıca insan ve hayvanlardan birbirine bulaşma söz konusudur.
Hastalık 3 farklı şekilde görülebilir:
Lenf düğümlerinde şişlik ve kronik zayıflama hastalıktan şüphe ettirir.
Kesin tanı için alerjik tüberkülin testi yapılır. Test sonucu şüpheli çıkan hayvanlar 2 ay süreyle karantinaya alınır. Bu süre sonunda test tekrarlanır. Pozitif çıkan hayvanlar semptomlara da bakılarak Tüberküloz saptanan işletmede 2 ay aralıklarla veya yılda 1 kez tüberkülin uygulaması yapılarak eradikasyon (Yaygın bir hastalığı bütün belirtileri ve bütün nedenleriyle ortadan kaldırma, yok etme) programı uygulanır. Bu işletmede 5 yıl süre ile Tüberkülin pozitif sığırlar saptanmaz ise tüberkülozdan yoksun (ari) denebilir.
Hem ekonomik olmaması hem de taşıyıcılığın önlenememesi nedeniyle hayvanlarda tedavi önerilmez.
Özellikle sütleriyle tüberküloz etkenlerini dışarıya çıkaran sığırlar hem kendi buzağıları hem de insanlar için çok önemli bir bulaşma kaynağı durumundadır. Tüberkülozla mücadele, bir korunma stratejisi ve eğitimle mümkün olabilmektedir. Bu hastalık yönünden hayvan yetiştiricilerinin ve bakıcılarının eğitimi şarttır. Hastalığın yayılmasında ahır ve barınakların hijyenik durumu, tek yönlü beslenme, uygun olmayan bakım şartları, portörlerin zamanında tespit edilip ayrılmaması, dışarıdan sürüye kontrolsüz hayvan katılması, enfekte hayvanların sütleriyle buzağıların beslenmemesi, tüberkülozlu bakıcılar, etkenle bulaşık meralar büyük önem taşımaktadır.